Pięć prostych zasad

Wędkarstwo muchowe bardzo często utożsamiane jest ze sportem drogim, przeznaczonym jedynie dla wybranych grup społecznych. Nic bardziej mylnego. Jest to sport coraz szerzej dostępny i dający satysfakcję coraz większej rzeszy wędkarzy. Na sprzęt wędkarski możesz wydać fortunę, albo parę groszy, jednak ani jeden, ani drugi nie będzie łowić za Ciebie. To Ty musisz nauczyć się nim operować tak, aby odnieść wędkarski sukces, a przez sukces rozumiem ilość i wielkość ryb, które będziesz łowić.

Większość wędkarzy muchowych ćwiczy rzuty jedynie podczas wędkowania. Błąd! Ćwiczyć powinieneś zanim pójdziesz na ryby, aby móc się skupić wyłącznie na nich, zamiast tracić czas i nerwy na opanowanie techniki. Dobry rzut muchowy wymaga spełnienia jedynie pięciu prostych zasad, które obowiązują niezależnie od tego jakiej klasy sprzętem się posługujesz. Zrozumienie i zastosowanie tych zasad pomoże Ci zwiększyć efektywność wykonywanych rzutów i wpłynie pozytywnie na przyjemność jakiej dostarcza wędkarstwo muchowe.

Poniższe zasady zostały opracowane przez Panów Billa i Jay Gammel

Zasada pierwsza

                Eliminacja luzu

            Ilość luźnego sznura powinna być minimalizowana, ponieważ wiąże się z tym wiele problemów, a najczęstszym jest ten, że wędka nie ładuje się prawidłowo, przez co nie mamy pełnej kontroli nad wykonywanym rzutem. Naprężony sznur zacznie ładować wędkę od chwili gdy zaczniesz go podnosić z wody, natomiast do podniesienia z wody i wyrzucenia sznura, na którym jest luz, potrzebne jest znacznie więcej energii i czasu.

Zasada druga

                Wyczucie czasu

Na początku i końcu każdego rzutu, musimy odczekać odpowiednio długą chwilę, aby sznur znajdujący się w powietrzu wyprostował się i naładował wędkę, która będzie gotowa posłać go w przeciwnym kierunku. Ta przerwa jest proporcjonalna do ilości sznura, który mamy w powietrzu: krótki sznur, krótka pauza; długi sznur długa pauza. Jest kilka sposobów na to by sprawdzić, czy Twoje wyczucie czasu jest prawidłowe, a najprostszy z nich to spojrzeć przez ramię i zobaczyć kiedy sznur się wyprostował. Jeśli zbyt szybko wykonasz wymach w przeciwnym do lotu sznura kierunku, usłyszysz dźwięk przypominający strzał z bicza i stracisz muchę. To zazwyczaj ma miejsce przy rzucie do tyłu. Jeśli wymach będzie zbyt wolny, sznur będzie zaczepiał o trawę lub krzaki, które masz za plecami.

Zasada trzecia

                Zmienna długość wymachu

Z odpowiednim wyczuciem czasu wiąże się również długość wymachu, jaki musimy wykonać wędką, aby nadać sznurowi prędkość, która sprawi, że wyprostuje się on w powietrzu zanim spadnie na ziemię lub wodę. Długość wymachu można określić jako odległość, którą szczytówka wędki pokonuje podczas rzutu. W definicję wymachu wpisuje się również kąt, jaki wędka wyznacza podczas rzutu. Kąt ten, a co za tym idzie, odległość jaką pokonuje w powietrzu szczytówka, będzie się zmieniał w zależności od tego ile sznura znajduje się w powietrzu. Podobnie jak dla wyczucia czasu, krótki sznur, krótki wymach; długi sznur długi wymach. Zbyt krótki wymach powoduje problem zamkniętej pętli i prowadzi do węzłów na końcu przyponu, natomiast zbyt długi wymach prowadzi do kreowania dużej, otwartej pętli, którą trudno kontrolować.

Podsumowując zasadę drugą i trzecią pamiętajmy, że: krótki sznur = krótki wymach, krótka pauza; długi sznur = długi wymach długa pauza.

Zasada czwarta

                Aplikowanie siły

Ilość siły jaką wkładasz rzut powinna być płynnie zwiększana od chwili rozpoczęcia wymachu, aż do zatrzymania wędki. Nazywamy to stałym przyspieszeniem. Jednak pozostaje wciąż pytanie ile siły użyć? Tyle, aby ładnie wyprostować sznur i delikatnie zaprezentować muchę. Częstym błędem jest użycie zbyt dużej ilości siły, co prowadzi do zamkniętych pętli i problemów z prezentacją muchy. Nie wysilaj się i pozwól wędce wykonać pracę, a zdziwisz się jak bardzo Twój rzut się poprawi.

Zasada piąta

                Prosta droga szczytówki

Sznur podąża zawsze po drodze wyznaczonej przez szczytówkę wędki, dlatego aby wykonywać piękne rzuty z wąską, aerodynamiczną pętlą, musimy operować wędką tak, aby szczytówka podążała po linii prostej. Ten cel osiągniemy realizując zasady od pierwszej do czwartej. Zbyt dużo siły spowoduje, że szczytówka wyznaczy linię wklęsłą, przez co na sznurze będzie powstawała zamknięta pętla i na przyponie będą się tworzyły węzły. Zbyt długi wymach spowoduje, że szczytówka wyznaczy linię wypukłą, przez co sznur będzie poruszał się w postaci dużej, otwartej pętli, którą trudno kontrolować.